Esasen ABD’nin bu örgüte ilk desteği değil; öteden beri PKK’ya “yardım”da bulundular. Özellikle 1991’deki Körfez Savaşı’nda ABD’nin Cudi Dağı’ndaki ve Irak’ın kuzeyindeki örgüt kamplarına Skorsky helikopterlerle her türlü lojistik malzeme dağıttığı arşivlerde.

AKP iktidarında Türkiye’nin “savaş sebebi” saydığı bütün “kırmızı çizgileri” tek tek çiğneyen ABD’nin, işgalindeki Müslüman komşu Irak’ta, Kandil Dağı ve diğer kamplarındaki teröristleri koruduğu, Amerikan Kongresi’ne sunulan raporlarla da belgelendi.

Bilhassa 2003’teki Amerikan işgaliyle dağıtılan Irak ordusundan kalan tankların, topların, ağır silâhların PKK’nın eline geçmesi sağlandı. Amerikalı ve İsrailli subayların Kandil’deki militanlarına askerî eğitim verdiği Amerikan savcılarının iddianâmeleriyle tesbit edildi.

ANKARA CİDDÎ TAVIR ALMADI

Irak’ı işgale giden 65 bin Amerikan askerinin Türkiye topraklarında konuşlanmasına dair 1 Mart (2003) tezkeresi Meclis’te reddedildi; lâkin Meclis’in millî direnci kısa sürede AKP hükümetince ıskartaya çıkarıldı. Ardından 4 Temmuz 2003’te Kuzey Irak’ın Süleymaniye karargâhında Conilerin Mehmetçiğin başına çuval geçirip 60 saat gözaltına almalarının hesâbı sorulmadığı gibi, “çuvalcı Amerikalı komutanlar” Ankara’da ağırlandı.

2004 yazında Bakanlar Kurulu’nun “ABD’ne Ait Destek Hamulesinin İthal/İhraç ve Üke İçi Nakil ve Tevziine Dair Tebliği”yle (Resmî Gazete, 1 Eylül 2004, Sayı: 25570), “Amerikan ordusunun, askerî malzeme, teçhizat, ikmal maddelerinin intikaline, Amerikan işgal kuvvetlerinin personel, silâh, mühimmat, savaş malzemesinin nakil ve dağıtımı”na havaalanlarını ve limanlarını açtı. İncirlik ve Türkiye’deki üslerden havalanan ve tonlarca bomba taşıyan Amerikan savaş uçaklarının Irak şehir ve köyleri üzerine sortileriyle sivillerin, çocukların, yaşlıların, kadınların katledilmesine imkân verildi. 

Kerkük’ün demografik yapısının değiştirilip Peşmergelere peşkeş çekilmesine göz yumuldu. Türkiye’nin temel tezi olan Irak’ın toprak bütünlüğünün parçalanıp kargaşa, kaos ve iç savaşa sürüklenmesine bigâne kalındı.

En yakın ABD müttefikleri dahi askerlerini çektiği halde, Türkiye NATO şemsiyesinde Afganistan’a muharip askerî birlik gönderip arka çıktı. Keza Doğu Avrupa ülkelerinin reddettiği Amerikan Füze Kalkanı Sistemini topraklarında konuşlandırmakla, Türkiye Müslüman komşusu İran’a karşı İsrail - Amerikan menfaatlerine kalkan oldu.

Ve Irak gibi Suriye’nin de parçalanıp her parçası üzerinde bir “devletçik” kurulması plânlarıyla PYD/YPG kontrolündeki kantonların birleştirilmesi senaryolarına seyirci kaldı.

ANKARA’YA RAĞMEN

Gelinen noktada, Ankara’nın bütün tepkisine rağmen, ABD’nin PKK’yı düzenli orduya çevirme çalışmalarını hızlandırdığı, bu maksatla son bir yılda örgüte 38 milyon dolar gönderdiği yazılıyor (gazeteler, 27.2.17). İsrail ordusundaki askerlerin YPG’ye katıldığı haberleri çıkarken, ABD’nin desteğiyle Ağustos 2014’te bölgede konumlanan PKK’nın, Kandil’in yüzde 60’ını yine ABD eliyle Sincar’daki stratejik noktalara taşındığı belirtiliyor. (Karar, 29.3.17)

Tesbit şu ki NATO müttefiki ABD, Türkiye’yi değil, PYD/YPG’yi tercih etti. Küresel güçlerin taşeron örgütler üzerinden “vekâlet savaşları” verdiği Suriye’de Türkiye’nin “terör örgütü” olarak ilân ettiği, ABD’nin de “terör örgütü” saydığını bildirdiği PKK’nın Suriye kolu PYD/YPG’yi “kara gücü” olarak tanımlayıp “ortak harekât plânı”nı devreye sokuyor.

Ankara’ya rağmen...