Mûte savaşında, sancağı Zeyd aldı ve şehid edildi. Sonra Câfer aldı ve o da şehid edildi. Sonra da sancağı Abdullah İbn-i Revâha aldı ve o da şehid edildi. Bundan sonra da sancağı Hâlid bin Velid aldı.
Sevgi peygamberimiz sallallahu aleyhi ve sellem, minber üzerinden bir ay uzaktaki savaş alanını mucize olarak görüyor ve Ashâbına anlatıyordu.
Resûl-i Ekrem Aleyhissalâtü Vesselâm: “Şimdi de sancağı eline Allâh’ın kılıçlarından bir kılıç (Seyfullâh) aldı” buyurdu. Ve Peygamberimiz minber üzerinde iken Hâlid bin Velid için şöyle duâ etti: “Allâh’ım! Hâlid senin kılıçlarından bir kılıçtır. Sen ona nusret ihsan eyle! Zafer nasîb et!” buyurdu.
Peygamberimiz sallallâhu aleyhi ve sellem’in bu duâsından sonra mücâhidlere zafer nasîb oldu.
Hâlid bin Velid radıyallâhu anh, bu konuda kendisi şöyle diyor: “Mûte günü elimde dokuz kılıç parçalandı. Yalnız ağzı geniş ve enli yemânî bir kılıcım vardı. Elimdeki o kılıç çok sağlam, dayanıkılı idi ve mukâvemet etti.”
Peygamberimiz sallallâhu aleyhi ve sellem’in Hâlid bin Velid’e yaptığı bu duâdan ve Hâlid’in başarısından sonra ona, Allâh’ın kılıcı anlamında “Seyfullâh” dendi. Seyf de kılıç mânâsına gelir.
Duânın tesiri azîmdir. Cenâb-ı Allah her duâya cevap verir. Fakat kabül etmek ise hikmeti gereği, istediğimizin yâ daha iyisini verir, yâ da erteler.
Duânın, “En güzel gâyesi, en tatlı meyvesi şudur ki: Duâ eden adam anlar ki, birisi var; onun hâtırât-ı kalbini işitir. (Kalbinden geçirdiklerini bilir ve duyar) Herşeye eli yetişir, her bir arzusunu yerine getirebilir, aczine merhamet eder, fakrına medet eder.” (Sözler, s. 288)
Îman, ihlâs, istikâmet, duâ üzere kalınız.